کشنده رنو T520

تاریخچه رنو تراکس

لوئیس رنو و ماریوس برلیه از سال ۱۸۹۴ پایه‌های شرکت رنو تراکس را بنیان‌گذاری کردند. طولی نکشید که ساخته‌های این دو نفر به شهرت رسید. جنگ جهانی اول سفارش‌های زیادی را به کارخانه آن‌ها ارمغان آورد. اولین تراکتور جاده‌ای و یا اولین کامیون با موتور دیزلی ساخته شرکت رنو تراکس است. رنو تراکس در سال ۱۹۸۳ شرکت آمریکایی دوج و ۷ سال بعد یعنی سال ۱۹۹۰ کمپانی بزرگ ماک را خریداری کرد؛ اما دوران اوج رنو تراکس در سال ۲۰۰۲ به پایان رسید و این شرکت به دلیل مشکلات مالی متعدد مجبور شد سهام خودرو را به شرکت سوئدی ولوو تراک بفروشد. از همان سال بود که نام این شرکت از Renault Véhicules Industriels که به معنی وسایل نقلیه صنعتی رنو بود به renault-trucks یا همان کامیون‌های رنو تغییر کرد.

معرفی کشنده‌های سری T رنو (T series)

اما داستان کشنده‌های سری تی (T) از سال ۲۰۱۳ شروع شد. طراحی این سری از کشنده مگنوم الهام گرفته شده بود. در بخش فنی و طراحی این کشنده ردپاهای زیادی از ولوو دیده می‌شد. به‌طوری‌که گیربکس آی شیفت و شاسی معروف سری اف اچ بر روی این کشنده استفاده شد. این رنو در سال ۲۰۱۴ در فرانکفورت به‌عنوان برترین کشنده سال شناخته شد.

به حداقل رسیدن نقطه کور و قیمت پایین‌تر نسبت به ولوو اف اچ ۵۰۰ از ویژگی‌های مثبت این کشنده هستند. البته این قیمت پایین‌تر رنو تی ۵۲۰ نسبت به ولوو اف اچ ۵۰۰ و یا اف اچ ۵۴۰ آن‌چنان در ایران قابل توجه نیست اما در بازار جهانی به حدود ۳۰ الی ۴۰ درصد اختلاف می‌رسد.

آریا دیزل رنو T480 را بین سال‌های ۱۳۹۵ تا ۱۳۹۸ به تعداد ۱۹۰ نسخه مونتاژ کرد. البته نسخه‌های مونتاژی این کامیون در ایران فقط با رنگ سفید عرضه شدند اما نسخه‌های وارداتی آن با رنگ‌های مختلفی قابل سفارش هستند.

اکثر سری تی های وارد شده به کشورمان کارکرده هستند؛ اما جدیداً دو دستگاه تی ۵۲۰ زیتونی رنگ صفر کیلومتر به مرز بازرگان رسیده است.

مشخصات فنی

موتورهایی که بر روی کشنده‌های سری تی نصب می‌شود ۱۱ و ۱۳ لیتری هستند که هرکدام با چند نسخه مختلف اسب بخاری قائل سفارش هستند. تا پیش از این فقط نسخه ۴۸۰ اسب بخاری موتور ۱۳ لیتری این کشنده بدر کشورمان مونتاژ شده بود؛ اما جدیداً پای قوی‌ترین نسخه این کشنده یعنی نسخه ۱۳ لیتری ۵۲۰ اسب بخاری هم به‌صورت وارداتی به جاده‌های کشورمان باز شده.

همان‌طور که پیش‌تر گفته شد این کشنده از گیربکس آی شیفت (i-shift) معروف ولوو استفاده می‌کند. این گیربکس مجهز به ۱۲ دنده جلو و ۳ دنده عقب است. استاندارد آلایندگی موتور ۶ سیلندر ۱۳ لیتری نسخه‌های وارداتی یورو ۶ می‌باشد؛ اما استاندارد آلایندگی نمونه‌های مونتاژ شده در کشور دارای استاندارد آلایندگی یورو ۵ است.

وزن خالص این کشنده حدود ۷.۳ تن می‌باشد. قابلیت ترابری این کشنده در نسخه‌های ۵۲۰ اسب بخاری به ۴۲ تن می‌رسد. این ظرفیت در نسخه‌های ۴۸۰ اسب بخاری مونتاژ شده حدوداً ۳۷ تن است.

قابلیت تحمل وزن محور جلو و عقب این کشنده به ترتیب ۸ و ۱۳ تن است.
محور عقب این کشنده مجهز به سیستم تنظیم ارتفاع است. کلیدهای کنترل این آپشن در کابین قرار گرفته. در بازار جهانی سری تی در نسخه‌های تک، دو و حتی سه محور با شاسی تقویت شده قابل خرید است؛ اما در ایران فقط نسخه‌های تک‌محور این کشنده در دسترس است.

امکانات رفاهی و ایمنی تی ۵۲۰

نسخه‌های وارداتی رنو تی ۵۲۰ ازنظر امکانات رفاهی به‌هیچ‌وجه از رقیبی مانند ولوو اف آج ۵۰۰ عقب نمی‌ماند اما نسخه‌های مونتاژی این کشنده در بازار جهانی چندان حرفی برای گفتن ندارد (البته در بین کشنده‌های رایج بازار ایران بسیار مجهز محسوب می‌شود). نمونه‌های تی ۵۲۰ وارد شده به کشور مجهز به ترمز گیربکس و ریتاردر هستند. لازم به ذکر است که این امکانات در نسخه‌های مونتاژی وجود ندارد. این کشنده‌های از دو تخت خواب، کروز کنترل، سیستم کنترل مدیریت تهویه و کولر درجا هستند. تاخوگراف دیجیتال، یخچال ۲۴ لیتری، خروجی برق ۱۲ ولت در کابین، سیستم گرم‌کننده آب رادیاتور و روغن گیربکس، سیستم خنک‌کننده روغن گیربکس، تعلیق بادی اتاق و صندلی راننده، آینه‌های برقی مجهز به گرم‌کن و سانروف برقی از دیگر آپشن‌های این کشنده محسوب می‌شوند.

ترمزهای این کشنده از نوع دیسکی محسوب می‌شوند که دارای EBS، ABS، ASR، HAS، EBA، EBL، ESC و هستند.

طبق شنیده‌ها و نوشته‌ها برخی از نسخه‌های وارداتی این کشنده در کابین مجهز به دستگاه آبمیوه گیری، قهوه ساز و ماکرویو هستند. البته هنوز صحت و سقم وجود این آپشن‌ها در این کشنده چندان مشخص نیست.